هنر پیر شدن

هنر پیر شدن از مجموعه هنرهای شوپنهاور، فیلسوف شهرآلمانی، دربردارنده نوشته‌های هشت سال آخر زندگی فکری - فلسفی اوست که در موضوعات مختلف. او در این کتاب، در خلال پاره‌نوشته‌های گاه بلند و اغلب کوتاه، به مرور در سال‌ها اندیشه‌ورزی خود می‌پردازد و برخلاف معمول بسیاری از دیگر متفکران، در ایستگاه آخر زندگی، باز هم می‌کوشد باریک‌بینی‌های پیشین در آثار دیگرش را تبیین و تشریح کند، بسی ناگفته‌ها را بازگوید و از این رهگذر خود را از سکون پیری برهاند. شوپنهاور در اینجا هم مثل سایر نوشته های خود، همچنان عریان و مغرور و ساده و پرمغز می‌نویسد، و به هیچ‌وجه، در تسلیم و وانهادن به اقتضائات سنی، نه بوتیمار غم‌خواری نشسته بر ساحل اندوه است و نه مردم‌گریز تائب عصبی و چشم به راه چابک‌اندیشه که می‌کوشد با رویکرد عملی و متفکرانه به مفهوم کهن پیرسالی یا سالخوردگی، تا حد ممکن از آن به عنوان دورانی شیرین و پرثمر یاد کند.